بر خاک ِ شهر با نوک ِ خنجر نوشته شد
جنگ آن کبوتری ست که پرپر نوشته شد
 
خواندیم ؛ ـ جوهر ِ قلم ِ جنگ آتش است ـ
آتش به پای سرو و صنوبر نوشته شد
 
خواهر به گریه گفت : " برادر شهید شد"
داغی به روی سینه ی مادر نوشته شد
 
دارد به خاک و خون ِ خودش غوطه می خورد
جنگ آن عروسکی ست که بی سر نوشته شد
 
خیر و صلاح ِ کلّ ِ جهان صلح و خنده بود
اما سلاح ساخت بشر ، شر نوشته شد
 
حتی فرشته گفت که خونریز می شود
آدم چرا میانه ی دفتر نوشته شد ؟!
 
□
جنگ است و روی دست ِ دلم نعش ِ عشق ماند
چشم ِ غزل در آخر اگر تر نوشته شد


محمدرضا سلیمی
http://chardivarieejbari.blogfa.com