کمانگـیـر

 از دفتر : رفتن ها  

*****

چه کسی از شبِ سیـنــای تو تـزویـر کشید
دل بـه نـیـل تـو زد و سیـل جهانگیـر کشید
 

چه کسی خنده کنان دل به طناب تو سپرد

چه کسی پایه ی آن صندلی از زیر کشید
 

چه کسی هر سحـر از قـبـلۀ تو، تـوبه نمـود
هـرشبی تـوبه  شکست و غـمِ تکـفـیـر کشید
 

زخم ها دید و زمین خورد ودر آن حال خراب

بـاز از خـرمن چشمـان تـو  تـصـویـر کشید
 

یـاد داری که غـلامی شـد و با نام تـو رفت

حلقه در گوش خود انداخت و تحقیـر کشید؟

چـون سیاووش در اثبـات تمـامیـت عشق

داخـل آتش معـبـد شـد و تطـهـیـر کشیـد
 

تـیـر دلداگی اش از لب جیـحـون گذشت
بـه فـدای تـو شد و رنـج کمانگـیـر کشید

« حسین وفا »