صهبای سحر 

آفاق  جهان  وسعتی  از  نام  علی  است 

در پشت حصار  آسمان  گام  علی  است

از داغ  علی  سپیده  خون   آلود  است

صهبای  سحر  همیشه  در  جام  علی است

                   محراب افق 

 محراب   افق  نشان   روی   تو  گرفت 

آن  طفل،  سحر  سراغ  کوی  تو  گرفت 

چون داغ   تو  در  سینه ی  بی تاب نشست 

سیلاب  سرشک ،جست وجوی  تو  گرفت 

                 سرود  هوشیاری 

بر بام    فلق  سرود   هشیاری    بود 

در   وسعت  شب  حضور بیداری  بود 

پیغام  سپیده   را  چو  می  داد  سحر  

از  فرق  سرش  چشمه ی  خون  جاری بود

                                        سروده  ناصر عرفانیان