_{سلام و دوباره باز سلام.} 

_{این هم دومین غزلی که درتاریخ ۶/۵/۹۰ درساحل بندر عباس قدم زده ام.} 

_{نشسته چشم به دریا و شور بندری اش}

_{به جشن ساحل و ماه و شکوه دلبری اش}

_{دوباره اسکله و پیرمرد ماهیگیر}

_{که دل سپرده به افسانه ی شب و پری اش}

_{دلش نیامد از این شور کهنه کل نکشد}

_{به وقت زمزمه ی شروه های مادری اش}

_{گرسنه، با خودش آورده بقچه ای کوچک}

_{دلش نمی رود اما به نان بربری اش}

_{چه غم که حسرت ماهی ست سهم قلابش}

_{که آه می کشد از چرخ و قلب آجری اش}

_{شب است و دستخط ماسه های ساحلی و}

_{دوباره رد پریزاد و رقص روسری اش}

 _{چه خسته یادمی آوردعشق گمشده را}

_{که گشت روشن از او شبچراغ شاعری اش}

_{چراغ کرسی مادربزرگ فایز بود}

_{وماجرای پری با غرور چادری اش...}

                    _***

_{شب است و اسکله و موجکوب سینه ی مرد}

_{شب است و یکسره گل کرده شور بندری اش}