دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

صبح کودکی

کودکانه ام
رویایی است سوار بر ابرهای روان
بی ریاترین تکه های وجودم را
در سالیان دور 
جا گذاشته ام
آنجا که هیچ کس سیاه نبود
رنگین ترین ثانیه هایم
شوق پریدن از رودخانه ها ی نه چندان بزرگ بود
که کوچکی ام را
بر من گوشزد می کردند
باغ هایی به وسعت اقیانوس
مرا به وسعت خانه یک دوست
رهنمون می کرد
گاه 
درختانی
شریک قایم باشک ها ی همیشگی مان می شد
و گاه
غذای جسم و جانمان
می خوابم
می بینم
می دانم
کودکیم آشکارا
مرا به از نو شدن فرا می خواند
شلوغ
همچون خس خس برگهای خشک  آبان ماه
و پرهیجان
و من در امتداد رودهایی 
که دریا انگاشته  می شد
سفید
چون آسمان پر ابریک روز ایوان
زلال
مثل قلب کوچک معصومه
دیوانه وار
خواب را پشت سر می گدارم
تا صبح کودکی در من بیدار شود
و روزی سرشار از خودم
و دوستانم
و باغی که بزرگ بود
و شاید 
من کوچک بودم
کودک بودم...
(افسانه)

---

---

   تاریخ ارسال  :   1392/11/11 در ساعت : 22:56:9   |  تعداد مشاهده این شعر :  591

---

---