مترسک قهرت آیا .....

کلاغ زشت و سیاه هجرانت را ،

دوستی خواهد کرد ؟

وقتی که باران عشق ....

با هیچ منطقی ، .....

در تو اثر نکند !؟.....

آن گاه  که  ،

گندم زار طلایی احساسم را

با حمله برق آسای خود ، .....

خراب و  ویران نمود ! ....

دشت پُر تب وتاب  دل ،

بر وجین سرانگشتان احساست ، مشتاق .....

و خاک تیره ی جان ،

تشنه ی نم باران  یکدلی ات .....

بر من ببار ....

بر من ببار و با بارش نگاه معصومانه ات ،

سیراب کن تن عطشناک عاشقی را....

سربه زیر نباش ....

بگذار چشم در چشم دلدادگی ات دوخته

و دشت زرین جان از تو پرتویی دوباره یابد ...

آفتاب مهربانی ات را بر قلب یخ زده  بتابان

تا رشد کند ساقه ی دلشدگی  ....

و لحظه به لحظه به تو نزدیک تر گردد

بالا و بالاتر .....

تا دست در دست تو ؛

ملک العرش عاشقی گردد .....

جان و قلب تنهایم ....

و گل عشق بروید

بر صحرای سوزانِ دل  ....