سکوت کن،

سکوت کن

تو آسمان غم زده

اگرچه گفته اند که:

"چهل شبانه روز را

برای او گریستی"

 نهفته

بی صدا وتلخ

وسر به تو ،گریستی ...

ولی چه سود آسمان!

چه سود از گریستن

چه انتظار می رود؟

که خاک بارور شود؟!

وسبزه سربرآورد؟!

نمی شود..!

نه می شود

نه می توان ، زحجم حادثه گذشت...

اگریک اربعین ،

نه!

هزار عمر روزگار

بنالی و بتوفی و شوی چو سیل بی قرار

چه سود از گریستن؟!

نشسته جای آن بهار

خزان زردماندگار

و خون سرخ آفتاب

به روی خاک مانده است

و آب در عزای او

چه تشنه کام مانده است!

سکوت کن

صیور باش

بهل زمانه بگذرد

غم و بهانه بگذرد

که صبح تازه می دمد

پس از عبور سال ها

سکوت کن ،

صبور باش

صدای پای آشنا زدوردست می رسد