ی... یزید ... یزید...
 

    چه سخت است نام بردن از کسی که زیبایی را سر می برّد ، رایحه ی آب را از کنار نگاه تشنه عبور می دهد ، و عشق را تشنه لب در دستان کویر پرپر می خواهد !
 

    چه سخت است نام بردن از کسی که هراس خدا در دلش جایی  ندارد ، بی پرده معصومیت را ذبح می کند و هفتاد و دو گل سرخ را به دستان تند باد قساوت می سپارد !
 

   خدای من !
 

   با این مرد تو چه خواهی ؟
 

   تو چگونه ممکن است از کنار دستان خون آلودش ساده عبور کنی ؟
 

   تو چگونه ممکن است این همه بی حرمتی به آستان سبز نبی را ببینی و حرمت شکنان را اجازه دهی تا آسودگی را در آغوش فشارند !
 

   خدای من !
 

   تو با این مرد و همراهانش که پرپر شدن عاطفه را در ظهر عطش جشن گرفتند ، چه خواهی  کرد ؟ !
 

     یزید سمبل قصاوت ، راهنمای جهنم و آتش زننده ی دل هایی است که ناشنیده از کنار فریاد  « هل من ناصرا ینصرنی  »  ثارالله آرام گذشتند !
 

    یزید انشاء کننده ی همه پرونده هایی است که راه آسمان را گم کرده ، بوی بهشت را از خاطر خویش کوچانده و در کوچه های سنگدلی لطافت پرنده های ایمان و آزادگی را مچاله و له شده می خواهند !
 

   خدای من !
 

تو با این مرد که پرپر شدن عاطفه را در ظهر عطش جشن گرفت ، چه خواهی کرد ؟ !
  

    *****

ادامه دارد ....