یک عمر دویدیم  و به جایی نرسـیدیم

زان یار دل انگیز  صدایی نشـنیدیم

بغضی به گلوبود که بایست فروخورد

شاید که خدا خواست ، به مقصود رسیدیم

********************************

دلداده ی تو، رسم تحمل آموخــــت

ازدوری تو چو شمع در شبها سوخت

این درد فراق کــی توان با کس گـفت

بی نور تو صد چراغ باید افروخت

******************************

از دیده ما در طلبت خون جاری

دیدار تو آرزوست در بیداری

یک عمر به جمـعه وعـــده دادند اما ....

دادیم به دیدگان خود دلــداری

***************************

از صحبت شب بو و گـل نرگس مست

خم رقص کنان به سجده افتاد و شکست

شرمنده از این شکـست پیمان شد جـام

بی چاره دلی که دل به بیگانه ببست

****************************

1390/4/31