سلام خواهرم باید به شما تبریک و آفرین گفت که توانسته اید زبان فارسی را در سرزمین روسیه بیاموزید و حتی آنقدر به اصالت خود پایبند بوده اید که به زبان خود و نیاکان تان شعر می سرایید. اما با توجه به این که شما در سرزمینی خارج از بستر زبان فارسی زتدگی می کنید به نظر می رسد که زبان مورد استفاده در این شعربه لهجه ی دری که به اقوام تاجیک و افغان اختصاص دارد یا به گونه تاریخی زبان نزدیک است نه زبان فارسی معیار امروز. مثلا وقتی "است" را در سطر اول به قرینه ی لفظی حذف می کنید زباتان از روانی می افتد. حرف"به" که در سطر دوم به ضرورت وزن آمده نیز همین گونه است و حالت معیار آن" تا کی" است. وقتی بجای "خود را بفریبم" یا "می فریبم" از لفظ "فریبم" استفاده می کنید، حالت تاریخی زیان جلوه می کند. همچنین "نالم و نالم" که بجای "می نالم و می نالم" یا "بنالم و بنالم" بکار گرفته شده. همچنین واژه "یا رب" که در زبان امروز کاربرد ندارد و معادل معیار آن "خدایا" است. بی شک شعر شما در همین گویش قدیمی نیز زیبا است اما با ارتباط بیشتر با بستر زبان فارسی روز و مطالعه شعر شاعران جوان دهه های اخیر ایران که زبانی صمیمی و نزدیک به گفتار دارند، می توانید اشعاری گیراتر و روان تر بسرایید. با آرزوی توفیق. حسین اصدق پور هروی.