هی زخم گرفته ایم و جان، پس دادیم

هی ماه جوان، به آسمان پس دادیم

ما وارث درد و تیـــشه ی فـــرهادیم

یک عمر به عشق، امتحان پس دادیم

***

از عشق، دلم ابا ندارد، هرگز

این درد، ولی دوا ندارد، هرگز

دنیای منی و خوب می دانم که

دنیا به کسی، وفا ندارد، هرگز !

***

در شــهر نشان زندگی کم شده است

دردآمــده، جان زندگی کم شده است

چندی است فقط به مرگ می اندیشم

در من هیجان زندگی کم شده است !