به بديعيت بهاري به صميميت چو باران

بشنيده ام ز چشمت تپش دل بهاران

چه كنم، كه هيچ كردن نتوانم از برايت

نشدم يگانه ي تو، كه يكي ام از هزاران

به هزار سنبلستان بروم تو را نيابم                                                                  

كه تو لاله آفتابي به فراز كوهساران                                 

ضربان من شمارد فقط آن طبيب يكتا        

كه جز او شوند خسته همه ي تپش شماران     

من گرم جوش را هم بنشاند عمر تقويم

به صَف فسرده دلها، به قطار بي شراران

اجل آيدم كه گيرد، من كهنه را پذيرد

نفسي كه كوچ بندم ز حرﻳﻡ ياد ياران