شعر "مهرابه ی قنوت" متشکل از 8 بیت است که در 7 بیت آن مستقیم و غیر مستقیم می توان به نسبتش با حضرت امیر (ع) پی برد.تمامی اشارات به نوعی با شیوه ی حیات حضرت امیر در اتباطند و شاعر به خوبی این چفت و بست را به شعر فراخوانده و معماری کرده است.نمی توان از شیوه و نگاهی با زاویه ی دیگر گون به روایات حاکی به دید اغماض گذشت و غافل شد که البته در جای خود قابل بررسی و بسط اند.اما آنچه حقیر راقم این سطور را جلب کرد ،بیت "هم ابتداست آینه‌ی انتهای تو/هم انتهای روح تو از ابتدا پراست" است که اندیشه و شعر را توامان و در بر هم یافتم.شاعر در این بیت با استناد به اسفار صدرالمتالهین ،نفس مرتبط با حضرت امیر را از آن رو که نفس است و حکم به طبیعت جرمی دارد ،وارد فضایی مجرد کرده و در سلک مفارقات محض در نظر آورده است و از این رو می توان از اتصال به عالم بالا سخن راند و چون ذات به هویات وجودی به پروردگار نیازمند است ،مطلقن و بالذات مستغرق در دریای لاهوت و انوار نور احدیت خواهد شد و خود نمودی از ذات باری تعالی میشود و این مقامی است که حضرت امیر در عین تقید به نفس جسمانی ،دارای امکانی استعلایی است و این ماهیتی است که جز تعلق به ذات حق تعالی قابل استناد نیست.

با آسمان ستاره‌ی اشک‌ات به گفت و گوست
از هق‌هق شبانه‌ی تو کوچه‌ها پراست

التماس دعا برادر...

سلام و درود

لذت بردم التماس دعا در این شبهای عزیز

بر قرار و بر مدار
یا علی

در عرض تسلیت سالروز شهادت شاه مردان ، امیرم‍‍ومنان حضرت امام علی (ع)

کشته گشتی زجفا ، تیغ قفا ، بحثی نیست
شده قربانی ِ امیال و هوا ، بحثی نیست

مرد بودی به زمانه ، بتناسب به جهان
ادب آموخته یِ راه خدا ، بحثی نیست

به وفا سمبل دوران جهالت شده ای
منتقم گشته به خون شهدا ، بحثی نیست

بس خطرها که به جانت بخریدی با عشق
تا دهی مُلک خدا را تو جلا بحثی نیست

سالها در طلب عدل زشب تا به سحر
دوش بنهاده به بار فقرا ، بحثی نیست

خواستی عادل و زاهد بنشینی به کنار
در حذر از همه مکر رفقا ، بحثی نیست

پس گذشتی زحقوقِ خود و آرامش خواه
هدیه کردی به همه صلح و صفا ، بحثی نیست

ای بسا ظلم که امروز بنام تو شود !!!
گر چنین است ره قدر و قضا ! بحثی نیست

شایدم باید نام تو بیاید به میان ؟!!!
تا که رسوا بشود اهل ریا ، بحثی نیست

شیر می بایدم امٌا نه یکی و نه دوتا...
در همین آن و به یک حول ولا... بحثی نیست

گروه : کهن
نوع : غزل
موضوع : آئینی
تاریخ : 7 / 5 / 1392
محل : تهران

درود



هم ابتداست آینه‌ی انتهای تو
هم انتهای روح تو از ابتدا پراست

بازآ پراز فصاحت نهج البلاغه کن
شعر مرا که از قفس انزوا پراست

احسنت بر شما

سلام برشاعرروشن اندیش وتوانا.
غزل پرحس وعمیقت رااکنون که ساعت یک نیمه شب است،زمزمه کردم.خلوت شبانه ام رارنگین کرد.ماجورباشی.

درودتان

بسیار زیبا بود.

ماجور باشید