شرمنده ام که تا مدتی در سایت حضور نداشتم، به حساب مشغله هاي دانشگاه و درس و امتحان بگذاريد. اینک غزلی را تقدیم‌تان می کنم:

ز چشم حیرت آیینه هم نگاه کنیم
به جای خنده، بر احوال خویش، آه کنیم

چقدر سجده نمودن به کعبه با اکراه؟
خوشا به پای بتی سجده دلبِخواه کنیم

به جای اجرِ غم هجر، حق دهد توفیق
که بهر وصل تو ما خویش را تباه کنیم

غم سیاه و سپید جهان، چه بی‌مایه‌ست
عبث که نامه‌ی اعمال را سیاه کنیم

به پاس حسن تغافل‌پسندی جانان
عجب مدار که دانسته اشتباه کنیم
***