سلام وعرض ادب

... پیرمرد هنوز نگران ماست و ما، او را در پس کوچه های دنیا فراموش کرده ایم. اذیت می شویم از یاد و خاطره ی حضورش. نمی خواهیم ما را به یادمان بیاورد. از نربان نام اش بالا رفته ایم و عروس دنیا را به حجله برده ایم. پس! دیگر چه کارمان با پیرمرد.


بسیار زیبا..

احساستان ستودنی است..
___________________________
درود بر سرکار عالی
از لطف حضور و محبت همیشه تان سپاسگزارم.
سرافراز باشید

دلی دارم که از تنگی درو جز غم نمی‌گنجد
غمی دارم ز دلتنگی که در عالم نمی‌گنجد (محتشم کاشانی)

با سلام و ادب
نوشت‌ی زیبای شما را خواندم و استفاده کردم. راستی این «پیر‌مرد» شما مرا به‌یاد شادروان استاد سیّد امیر حسن عابدی (بابای فارسی در هندوستان) و سر‌مقاله‌ی دکتر قزوه انداخت که در مجله‌ی «قند پارسی» (ویژه نامه‌ی استاد عابدی) چاپ شده بود. در اینجا آخرین پاراگراف آن را دارم نقل می‌کنم:

"پیر‌مرد با رفتنش بدجور حال همه را گرفت. حالا بعضی از صبح‌ها که از جلوی مرکز میکروفیلم نور می‌گذرم دستم را دراز می‌کنم تا دستم را مثل پیر‌مرد بگیرند و می‌روم می نشینم درست بر روی همان مبلی که استاد می نشست و خواجه (مهدی خواجه‌پیری) طبق معمول سفارش چای می دهد و از حالم می‌پرسد و من هم بی‌اختیار می‌گویم: «نی رو» نمانده است. واقعاً هم بی پیر‌مرد نیرو نمانده است. پیر‌مرد به‌قول جلال، نور چشم ما بود."

والسّلام و با احترام
__________________________________
درود بر جناب سید عباس گرامی
از لطف حضور و محبت تان سپاسگزارم.
سرافراز باشید و عاشق

با سلام

دست مریزاد

روزی عرب بادیه نشینی خدمت رسول خدا رسید و از کم آبی شکایت کرد. رسول خدا دعا کرد و باران فراوانی آمد. مردم اشعار ابوطالب را به خاطر آوردند که گفته بود:«رسول خدا آن چهره نورانی است که از ابرها به برکت او باران می‌بارد.»

در این وقت مردی از بنی کنانه ایستاد و اشعاری را در مدح رسول خدا سرود.

پیامبر فرمود:«خداوند برای هر بیت شعر تو، خانه ای در بهشت برایت قرار دهد.»
____________________
درود بر جناب جعفری عزیز
سپاسگزارم از حضور و محبت تان.
سربلند باشید