صداي عشق! دوام رهم چراغان كن

مرا فرشته كن، آري مرا هم انسان كن

بيا به چشم غزالم، نبيره ي مجنون!

مرا به بر كش و خوشبخت چون بيابان كن

كجا روم كه رها يابم از جهالت خصم؟

مرا بگير و به صندوقِ سينه پنهان كن

چه شبنمانه به روي كف تو مي لرزم

چو من حقيقتِ شفّاف خويش، عريان كن

نشان خانه ی من را ز باد و باران پرس

برای دیدن من یاد باد و باران کن

اگر به ديدن من آيي اي مسيح نفس!

هزار سوزنِ خورشيد در گريبان كن

تو، به ز من بشناسي طريقت رفتن

صلاح توست، هر آن چه تو خواستي، آن كن