چنانم مست کرده باده ی  بادام چشمانت
که می نوشم شراب عشق را از جام چشمانت
 
اسیر جَزر و مَد ماه رخسارت  شدم دیدی
چه طوفانی شدم تا ساحل آرامِ چشمانت ؟
 
عبورم می دهد فانوس چشمانت شبانگاهی
که غوغا  می کند دلشوره های شام چشمانت    
 
دلم سرد و هوای گرم دامانت ، نمی دانم
چرا  صیاد من افتاده ام ، در دامِ چشمانت ؟
 
خیال دیدنت پُر می کند سهم نگاهم را
نمی دانی چه حالی دارم از اوهامِ چشمانت
 
به میقات غمت راهی شدم سودایی عشقت
و بر تن می کُنم پیراهن احرام چشمانت
 
غزالِ تشنه ی لب می رود تا برکه ی لبهات
هراسان است ، برگردد پلنگِ رام چشمانت 
(رضا محمدصالحی) 
 
 
 
 

بی شک اشکال بر طرف شده است.طوفانی شدن وجذر ومد در اثر ماه رخسار در ساحل چشمان به آرامش بدل میشود.موفق باشید

سلام جناب خصلتی گرامی

برداشتتان از بیت مذکور دقیق است ( البته متفاوت با نقد قبلی ) به همین دلیل جایگزین کردم
نظر شریفتان چیست ؟
« اسیر جزر و مد ماه رخسارت شدم دیدی
2- نظر پر مهرتان در باره ابیات پایانی را ارج می نهم اما قبول بفرمایید نحوه ی بیان به چالش کشیدن شاعر بود تا تعریف بیت های پایانی ( البته حقیر قدری برا ی خودم متصور نیستم ولی در حالت کلی دلپسند نبود) .
3- اصلاً دوست ندارم نقد کارشناسانه را به این راحتی از دست بدهم لذا ضمن سپاسگزاری مجدد از حضورتان تقاضا دارم به هر نحوی که صلاح میدانید ( و در صورت صوابدید ) سایر نوشته های حقیر را نیز نقد فرمایید .
ارادتمند شما

سلام جناب خصلتی



اول از فاصله زمانی پاسخ تا ارائه ی نقد خوبتان عذر می خواهم ( نقد شما را امروز دیدم و آنهم با اشاره ی دوستی)

دوم علی رغم اینکه بنده بنا ندارم پاسخی به نقد ها بدهم اما مطالبی در نوشته ی شما بود که این توضیحات را ناگزیر میکند:

1- در قسمتی فرموده اید » «در بیت دوم مصراع اول:شاعر اسیر جزر ومد ماه چشمان میشود و در همان بیت دوباره ماه چشمانی که جزرو مد را باعث می شود تبدیل به ساحل امنی برای شاعر شده است که یک تناقض آشکار درمحتواست» در حالی که در آن بیت « طوفانی شدن متاثر از جزر و مد است نه آرام بودن و امنیت دقت فرمایید اسیر جزر و مد ماه چشمان شدن حالتی طوفانی را ایجاد کرده که شاعر تا ساحل آرام چشمان معشوق دارد و بین « ماه » بودن چشم و« امن » بودن آن تناقضی نیست .

2- ابیات پایانی نه در زمان دیگری سروده شده و نه توسط شاعر دیگری؟؟؟!!! به نظرم این قضاوت در شان نقد و نقاد نیست همه ی ابیات ظرف یک شب به ذهن حقیر رسید و مکتوب شد ( البته در خصوص حال و هوا ی دیگری داشتن حرف است )

در پایان از صرف وقت ارزشمندتان سپاسگزارم و امید دارم سایر نوشته های حقیر را هم به بوته نقد منصفانه ببرید .

با احترام



خصلتی/با سلام بر شاعر محترم.در مورد جذر مد ماه چشما نکته ای که عرض کردم این بود که چشمان معشوق در آن واحد نمی تواند هم به ماه تشبیه شود وجذر ومد ایجاد کند ودر همان لحظه همان چشمان دوباره ساحل آرام بخشی برای جذر ومدی شود که توسط همان چشمان ایجاد شده است.
در مورد ابیات آخر هم گفتم بیان وقدرت شاعرانگی در ابیات پایانی بیشتر شده است وانگار که شاعر دیگری سروده باشد نه این که متهم کنم که شاعر دیگری سروده است عزیز.اگر دوست ندارید از ابیات پایانی تان به زیبایی یاد کرده باشم میگویم بفرمایید. باز هم میگویم ابیات پایانی تان قوی تر است دوست شاعر.قدری نوشته ام را دقیق تر میخواندید به کلمه «گویا»میرسیدید.