دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

در محفل پاییز

«هر چه در آسمان‌ها و زمين است. تسبيح‌گوي او هستند»
(قرآن مجيد، سورۀ حشر، آيۀ 24)
در محفل پاييز

نسيمي
آكنده ز عطر تسبيح
سبزترينِ عاشقانه‌ها را
با فصاحت آيه‌هاي يزداني
در مدرسۀ بيشه
به گويش آورد.

چكاوك‌ها
به سماع زبانه‌هاي سبز
و رقص بال‌هاي زرد
ژوليد‌ند.

نسيم
معنويّات سرگوشيِ واژه‌ها را
به شميم تلاوت فرشته‌ها بياغُشت
و افكار شاخه‌ها را
به فلسفۀ ملكوتي سرشك.

آرمان غربت از آشيان اصل
لذّت پرواز‌هاي روحاني را
در برگْ‌ برگِ بال‌هاي كبوترانه رويش داد.

زبانه‌ها،
پر به سوي بي‌سو گشودند،
پاي صدا پيچيد امّا به نيزارِ گلوگه.

سرشت لغوي حنجره‌ها
هويّت خويش را
در شباهت پنجه‌هاي يله بر دعا دريافت.

بعد،
در انتهاي پركشي واژه‌ها
به لانۀ احياء
باد را سكوت،
سكوت را دعا،
و دعا را سماء
بلعيد.
1/1998

---

---

   تاریخ ارسال  :   1390/3/20 در ساعت : 16:32:43   |  تعداد مشاهده این شعر :  1090

---

---