سلام و درود
اگر خلیل بن احمد در قید حیات بود و می دید که چه بر سر سروده ی او آمده است ، شعر و شاعری وداع می گفت : صحیح شعر خلیل بن احمد اینچنین است :
يَقُولُونَ لِي دَارُ الْأَحِبَّةِ قَدْ دَنَتْ
وَأَنْتَ كَئِيـــــــبٌ إنَّ ذَا لَعَجِيبُ
فَقُلْت وَمَا تُغْنِــــي دِيَارٌ قَرِيبَةٌ
إذَا لَمْ يَكُنْ بَيْنَ الْقُلُوبِ قَرِيبُ

چی میشه گفت !:(

جای آن است که خون موج زند در دل لعل / زین تغابن که خزف می شکند بازارش... ولی چاره ای نیست انگار... باید چاهی پیدا کرد وسر در آن برد ...

در میخانه ببستند خدایا مپسند/ که در خانه ی تزویر و ریا بگشایند