همان نشد بشوم ، آن همان که می خواهی

همان که سر برسد از سیاه ِ گمراهی

نشد به فکر بیفتم که دوستت دارم

از آن مسیر که گفتی ؛ مسیر ِ خودخواهی

به عاشقانه ترین شکل در تو حل بودم

ولی تو سنگ شدی ، تُنگ ِ کوچک ِ ماهی –

شکست و ماهی ِ قرمز – من ِ کبود ِ بنفش –

به خاک ِ سرد ِ سیاهی نشست در راهی –

که ختم شد به شب ِ درد های پی در پی

که ختم شد به تب ِ مزمن ِ شبانگاهی.

همان نشد بشوم ، آن همان که می خواهی

و این شدم : غزلی در گلوی او آهی

محمدرضا سلیمی

http://chardivarieejbari.blogfa.com