امشب
برپا کرده اند رقص
و می خوانند آواز
بر فرازِ دب اکبر
و انگار
ستاره قطبی
نشان می دهد
جایی را
که نورش
محو می گردد
در بی نهایت نور
می آید
از آن سو
چون خورشید
و نور را امید می بخشد
با کتابی
به وسعتِ انسان

==========
جبریل نشست است به بالایِ بلندی
آواز نمودست که عاشق چه و چندی
انگار از آن کوچه غزل باز کند پر
تو سرو قد اَستی و تو ابروی کمندی
انگار خدا با تو دَمد سوره ی توحید
این عطر که پیچیده به هر پست و بلندی