زنی که از تپش قدم هایش

بر کوچه ی الحجر۱

خرما از لب تب دار نخل ها می چکید

هم از شرار چشم های او بود

که اول بار

شاعران جزیزۃ العرب

پی به جنون تش بادهای موسمی بردند ۲

بابونه ی وحشی ای

که بر لب هایش جاری بود

رایحه ی صبحدمان را

بر تن تب خیز مکه می وزید

آه بریده باد

بریده باد زبان هایشان

چگونه می شود

از نشستن پرندگان ابابیل

بر شانه های خانه اش گفت ۳و

مرثیه خوانان عرب را

شماتت نکرد؟

که ماهتاب شب های شِعب

به چه حزنی

خفته در حصارهای مقبرۃ الحَجون ۴ و

رد تازیانه های جاهلی،

کبودِ لب های زائرانش شده است...

یا ام الیتامی ۵

ای اشک چکیده

بر گونه های عام الحزن

بگذار در خود بماند این شعر

این زخم مکرر

که بر گرده  ات سر باز کرده؛

آخرچگونه؟

چگونه می شود

از تو نوشت و

رسولِ مغموم بنی هاشم را

به سوگ سیاه چشم هایت ننشاند؟
 

1-       خانه حضرت خدیجه (س) در کوچه "الحجر" قرار داشت، متاسفانه این محل نیز که در شعب ابی طالب قرار داشت، توسط دولت سعودی تخریب شد و در حال حاضر اثری از آن نیست

2-      تش بادهای موسمی:  باد لوار یا تش باد از بیابانهای عربستان نشأت می‌گیرد .

3-      اشاره دارد به واقعه ی گورستان حجون که در 1305ش، به‌دست وهابیان ویران و تمام سنگ قبرهاى آن كنده شد !

4-      مقبرۃ الحَجون: محل دفن حضرت خدیجه

5-      ام الیتامی: از القاب ایشان