اگر از کوچه ی خالی شوی رد
کسی جز سایه دنبالت نگیرد
تو صافی کن دل از جنس کدورت
که عشق واقعی هرگز نمیرد
 
زباغ خاطراتم سيب چيدی
دوبيتی های نو بر من رسيدی
ميان بيت بيت شعر امشب
خدا گم كرده ام أيا نديدی؟!
 
به جسم آتشم كم كم زدی نم
ولی آتش زجان من نشد كم
تبم از چهل بالا بود ,بالا!
شبی كه مرگ را نزديك ديدم
 
به پیش باد زلفانى رها تو
وفا تو ,عشق تو ,صلح و صفا تو
پرستش میکنم بت رسايت
خدایم ميشوی بعداز خدا تو!
 
خلاف ميل ساعت ,راه ميرفت
خودأگه بود ,خودأگاه ميرفت
ميان ماضي و مستقبل و حال
خدا با ما شبى همراه ميرفت
عبدالله .بخود