نثر روز
از کشف الاسرار رشیدالدین میبدی
قوله تعالی: " بسم الله الرحمن الرحیم".
جعفر صادق(ع) را پرسیدند از معنی " بسم". گفت: اسم از " سمه" داغ بود. چون بنده گوید:" بسم الله", معنی آن است که داغ بندگی حق بر خود می کشم تا از کسان او باشم.
هر سلطانی که بود, مرکب خاص خویش به سمت خویش دارد آن را داغی مشهور برنهد تا طمع دیگران از وی بریده گردد. هر مرکبی که داغ سلطان دارد از دست دیگران آسوده بود, عزیز و مصون, مکرم و محترم بود. باز هر مرکبی که داغ سلطان ندارد پیوسته ذلول و ذلیل بود؛ در آسیب و کوفت دیگران بود. مثال بندگان خداوند_ جل جلاله_ همین است.
داغ الهی بر خواص اهل اخلاص, گفتار بسم الله است. هر که این داغ دارد در حمایت جلال است و در رعایت جمال و در خلعت قبول و اقبال و هرکه این داغ ندارد اسیر کسیر است و رنجور و مهجور. ظاهر او سخره ی دست سلاطین و باطن او سپرده ی متمرد شیاطین.
پس جهد کن ای جوانمرد تا داغ عبودیت حق بر سر خود کشی تا سعید هر دو سرای گردی و چندان که توانی بکوش تا خویشتن را در کسی از کسان او بندی تا عزیزی هر دو جهان گردی.
بنده ی خاص ملک باش که با داغ ملک
روزها ایمنی از شحنه و شبها ز عسس
هر که او نام کسی یافت از این درگه یافت
ای برادر کس او باش و میندیش ز کس
تاریخ ارسال :
1391/6/7 در ساعت : 18:43:11
تعداد مشاهده :
286
کسانی که این مقاله را می پسندند :
ارسال نظر :