آخرین اخبار

38
یک گلایه کوچک
سجاد روشنی

یکی از مشکلات خبرنگاران فرهنگی این است که برخی از چهره‌های هنری و ادبی حاضر نیستند مصاحبه کنند. درباره تمایل نداشتن چهره‌ها برای مصاحبه، دلایل زیادی عنوان شده است. برخی از هنرمندان اساسا با رسانه بیگانه هستند و دوست ندارند به هیچ‌وجه با خبرنگاران صحبت کنند.
نمونه هایش هم در دنیای هنر کم نیستند که خبرنگاران با آن که شماره تماس آنها را دارند، می دانند که نباید به آنها زنگ بزنند حتی زنگ نزدن به این دست هنرمندان هم بین خبرنگاران دهان به دهان می چرخد تا مبادا تماسی با آنها گرفته شود.

هنرمندانی هم هستند که فقط با برخی رسانه ها یا خبرنگاران خاص حاضر به صحبت هستند. برخی دیگر از هنرمندان هم هستند که بسته به موضوع، مصاحبه می کنند.

اگر موضوع چنگی به دل آنها بزند، حاضر به گفت وگو می شوند و در غیر این صورت خیر. برخی دیگر هم میزان شناخت خبرنگار از آن هنرمند و میزان تسلط مصاحبه کننده بر سوژه را حائز اهمیت می دانند.

اما گاهی دیده می شود که برخی هنرمندان با خبرنگارانی حاضر به صحبت هستند که خوب زبان بریزند. در واقع خبرنگارانی را دوست دارند که خوب تملق آنها را بگویند و برایش «به به و چه چه» راه بیندازند.

این دست هنرمندان که تعدادشان کم نیست و در حوزه های مختلف فرهنگی و هنری به فعالیت می پردازند، وقتی خبرنگاری برایش استاد استاد راه بیندازد، نرم می شوند.

از آن طرف اگر خبرنگاری خیلی جدی با او تماس بگیرد و حتی اطلاعات خوبی هم راجع به کارهایش داشته باشد، بهانه می تراشد و با هر ترفندی می خواهد از تن دادن به مصاحبه شانه خالی کند.

این یادداشت را نوشتم تا خطاب به این دست از هنرمندان بگویم شما که در عرصه فرهنگ و هنر کشور فعالیت می کنید، خوب است در مواجهه با خبرنگارانی که به شما زنگ می زنند، کمی مهربان تر باشید. درست است که امروز تعداد رسانه ها زیاد شده و ممکن است مدام خبرنگارانی که مثل قارچ رشد کرده اند، هر روز به شما زنگ بزنند، درست است که ممکن است خیلی از آنها اطلاعات کافی درباره سوژه یا شخص شما نداشته باشند، درست است که خیلی از آنها زحمت مطالعه به خودشان نداده اند، اما با همه این شرایط شما هم باید قدری منصف باشید و جانب اخلاق را بگیرید.

جانب اخلاق را گرفتن به این نیست که حتما مصاحبه کنید. جانب اخلاق را گرفتن شامل خیلی چیزها می شود؛ این که خبرنگار را اصطلاحا نپیچانید. این که اگر بنا بر مصاحبه ندادن است، تا خبرنگاری برایتان «به به و چه چه» راه انداخت سریع به گفت وگو با او تن ندهید. این که خبرنگار را با مسئول دفترتان اشتباه نگیرید و با او لحن مودبانه تری داشته باشید.

این بحث دراز دامانی است که گاه خود خبرنگاران هم از یکدیگر می پرسند که آیا باید یک خبرنگار خوش زبان بله قربان گوی مداح و استادگو و «به به، چه چه» زن بود یا این که باید شأن خبرنگاری را حفظ کرد و اطلاعات و دانش از فرد مصاحبه شونده یا سوژه را بالا برد.

منبع : گروه فرهنگ و هنر جام جم آنلاین

تاریخ ارسال :   1392/4/9 در ساعت : 20:15:9       تعداد مشاهده : 277