ماه  در پیچ کوچه ها می رفت  ، روی دوشش دوباره خرما داشت

حس او را کسی نمی فهمید ، ردِّپایش عجیب معنا داشت ...!

کودکی پشت در ، دلش می خواست ، رویِ زانوی نور بنشیند

پَرِِِ پرواز پا پری ها بود ، در دلش اشتیاق مولا داشت 

بوی باران دوباره می آمد، کوچه را عطر آسمان ُپر کرد

خبر از اتفاق خوش می داد ، بی کرانی که طعم ِ دریا داشت

آمد و باغ زندگی خندید  ، هُرم رحمت دوباره می تابید  ...

بر سر و روی کودک غمگین  ، دست مولا عجیب گرما داشت

اقتدا کرده بود بر اینکه ، زندگی بخش خانه ها باشد...

آسمان سر فرود می آورد   ،رسم  انفاق را که بر پا داشت

رود ها در مسیرش افتادند ، در مقامات و رکن تعظیمش ...

درو دیوار سجده می کردند ، کوه ها را به بندگی وا داشت

گام های همای رحمت بود ، که به احساس کوفه جان می داد

بادلی صاف و ساده می گرداند ،چهره از آنچه ِ  طعم دنیا داشت

در نمازی که تا خدا می رفت ، تنِ ایمان هنوزمی لرزید ...!

                                  فزت و رب ّ ِ که در فضا پیچید ...   طعم ِ  قربانیِ  خدا  را داشت

////////////////////

این غزل مربوط به دوسال گذشته است فکر کنم تو دفتر شعرم هست کمی تغییرات دادم ............

http://sabzevar-sher.persianblog.ir/