ز پنجشیر چه گویم ، این چه زیبا منظر است

                                             بدامان کوهستان زمینم، پرزیــب و فر اســـت

زلال آب سردش می زداید کدورتها زدلهـــــا

                                              ز توت و تلخان لذیزش قصه ها دارد این آشــنا

نتوان کرد شرح وصف همه پریوشان پنجشیر

                                              هم زجوانان بذله گو و خوش طبع و بخوی شیر

سکندر درس عبرت گرفت زین کوه پیکرزمین

                                               با همه عظمت و جاه و جلال رفت توانش یقین

قصه کوتاه میدارم که نتوان گفت ز همه اوصاف

                                              بیان چند مختصر است ما را ز دیده و دلی صاف

مفکر آنچه گفت در وصفش بآن پیوندی باشــد

                                                 همخونی و هم میهنی و دیگر یاد همسری باشــد