قدر    مسلم   کسی  که   در    پی   مال است

هیچ   نگوید  که    مال     وزر و وبال  است

خانه  و  ماشین  و  باغ  و   هرچه ازین دست

در  برش     اسباب   ارتقاء  و     کمال است

دانش  و  فن و  خرد  به   نزد    چنین    فرد

کم   ز   هویجی   بود   که  توی   جوال است

نیست   در  او  چون   که  اعتقاد      درستی

خاطرش   آسوده   از   جواب و سوال   است

هیچ   نپرسد  که   روزگار    تو  چون  است

کار    ندارد    که    بینوا  به چه حال  است

لقمه   چنان  می خورد  به  شبهه  که   گویی

یابویی   از    خطه ی      چهار محال است!

گر  بگذارند    یک    مسابقه     از   حرص

البته  او   لایق     درشت      مدال    است

تا  بکند   بیخ   رحم    و   ریشه ی  انصاف

با  دل  و  وجدان  خویش  هم به جدال  است

زخم   زبان  می خورد  ازو    گه  و  بیگاه

معتقد   آن کس   که  بر   حرام  وحلال است

گفتمش     از     زندگانی            حشراتی

دست بکش...گفت   این چه  قال و مقال است؟

گفتمش   آخر    به   فکر      آخرتت   باش

گفت برو  کشک    خود  بساب...محال است

طالب   دنیا     چو   بنده  باش   که    فردا

عفو  کند    او  که    ایزد       متعال  است

پول   درو   کن    چو   فرصت  است  مهیا

مال    بیندوز    تا   به  دست   مجال  است

زندگی من...شکوه من.....  هنر    من.....

بین   کس  و  کار  من  همیشه مثال    است

عشوه ی   دنیا  خر  آن  که  بود به دوران

می شود  او   عاقبت  بخیر؟   خیال   است

وسعت   پرواز    فکر      آدم    خودخواه

از   سرسفره    به    رختخواب ومبال است!