پیغام حکومت کرزی : سروده ای در قالب طنز از امین الله مفکر امینی شاعر و نویسنده ء افغان
	ما کاری نداریم که مردم گویند چه کردیم یا نکردیم
	                                                      ما آن کنیم که در گنجینه و در کیسه و هم اندیشه داریم
	این عمارت های کابل زیبا را ببینید ای هوشمنـــدا ن
	                                                       چه ز یبا اند این بنا ها که  گیرند هر یک انگشت بدندان
	نباشد ما را غم اینکه گر چندی بمیرند از جفای سردی
	                                                         گناه ما نباشد ، این کار طبیعت است از این نا مــردی
	ما بهر صلح و آرامش مردم خود داریم بیحد سعی و تلاش
	                                                          بهر سیاست های خود نمیداریم جملگی را یکسره فاش
	از اینرو طالبان را خــــــواهیم که همه باز آیند  سر کــــــــار
	                                                           چون آنها توبه کرده اند ز کرده های بد شان ، اینبــــــار
	چه فرق دارد که طالبان دارند بسر لنگی و بتن دریشــــــی
	                                                          مگر کرزی ندارد بسر کلاه ، بتن پیراهن و چپن مزاری
	چرا گویند همه که باید کشت خشخاش را کنیم منــــــــــع
	                                                           نمیدانند که پولش نیاز ما و همه مردم را میکند رفـــــع
	گر واسطه یا رشوت نباشد تنگ است کار  ما و بودجهء ما
	                                                       این یگانه را پیروزی است و حل مشکلی راه و چارهء ما
	کثافات گر به هز جای و هر کوچه و جاده و یا بازار بینی
	                                                     اگر شهر دار و اهل و بیت او در این  خدمت تو بیکار بینی
	هدف عالی باشد ما را که مردم هم باید دست بکار شــــــد
	                                                        باینرو طرفداران  سیاست داخل و خارج ما هم بیشمار شد
	اگر موتر های ضدمرمی و بادیگارد داریم، اینرا حق داریم
	                                                           بهر پاداش کار های خوب خودها، ز عوام فرق داریـــم
	اگر باز هم قبولدار نباشید بر آنچه گفته ایم و یا بگوییــــم
	                                                     با حمایه دوستان خود و بیگانه ز هیچ یک از شما ها نترسیم
	مفکر سنجیده گو، چیده  گو، خوش بگو ز اینهمه پیشرفت و ترقی
	                                                      گر پرده کشی باین همه کرده ها، تو     ودیگران چه فرقــی