دیوانه ام و ما را خــــــوش فسانه ایســـــت

این فسانه ز دیدن یک ماه یگانه ایســــــت

با عشوه و نازش کرد دل و دینم غــــارت

شرح این خوش ربودن ناید بــــه عبـــارت

دام گسترد و عیان کرد ، خوش دانه و آبی

با خال کنج لب کرد مرا بی تب و تــــا بی

بر پستهء خندانش نمایان دُر و گــــــــو هـر

پستهء خندان و گهری که نـــــدیدم بد هــــر

ز زلف سیاهش نمایان کرد  مهی روشـــان

که دیوانه شدم ز جمال آن مهی خـــو بــا ن

مستی بادامش ، مست و خرابم کرد چـنا ن

که آتشی افروخت مرا بر دل و جــــــــــا ن

مفـــــــــکر افتاد باین دانه و آبی بدامـــــــش

با اینهمه آزاده گی گشت غلام، غــلامــش