ريا وآيينه جم جايگاه

هــــي نگو فاصله ها بيش ز فرسنگ شده

اهل قدرت دلشان سخت تر از سنـــگ شــــده

چه كسي گفت غني راغم محرومان  نيست؟

جگرش سوخته ي سفره ي كمرنگ شده«!!»

غــــم محــرومي مردم دل دولــــت را خورد

اسب قدرت هم از اين رنج و ستم لنگ شده

گرگ و ميش از سر يك چشمه خورند آب روان

كوســه همكـــاسه ي سگ ماهي و خرچــنگ شده

نيــــمه شب كـــوچه ي ما غـرق ترنّم شده بود

خنــــده ها مـــان الــــكي تلخه و بيرنگ شده

باغبان جز گل شب بو به مشا مش خوش نيست

بيـــن گــــلهاي رز و يـــا س ، چـرا جنگ شده؟

از فـــراواني عــقـــل اين همه جنگ و جدل است!!

جهــــل را پــــرده گـــشائيــد كه دل تنـــگ شـــده

ديـــده ام مــــرد گـــدائـــي كه به يك خنده ي جا م

صـــا حـــب منصـــب آ قائي و اورنـــگ شـــده

هيـــــــــچ آ ئييــــنه به شفـــافــي جا م جم نيســت

با چـــپ و راســت و وسـط همدل و همرنگ شده

از ســخـــن پروري و طنـــز و نكـــو گفـــتــا ري

چــنتــه اش پـــر شـــد و رهــگستر فرهنگ شده

هر كــــه جـــز اين ســخن آ يد به لبش مجنون است

يا ســـرآ ينـــده هـــــر طبــــل بـــد آ هـــنگ شـــده

گـــــرچه آ ئيــن "كــريمــا" همه جا صاف د ليــست

بـــا ريــــا گــــفــــت ريا آ ـيــــنــه ي نـــنـــگ شــــده«!»