یارب دلم دیوانه شد مفتون صاحبخانه شد

امشب دل رسوای من ديوانه پيمانه شد

مست می نابش شدم در این خراب آباد دل

امشب دل شوریده ام آواره میخانه شد

ساغر

ساقی و ساغر و میخانه دگر ما را بس

جرعه ای باده مستانه دگر ما را بس

ما خماریم که هر نیمه ی شب میکده ایم

نوش از باده ی بیگانه دگر ما را بس

جام

جامی ز می صاف و زلالم بدهید

با باده و پیمانه مجالم بدهید

من باده پرستم ز کسی باکم نیست

با جام شراب شورو حالم بدهید