آهنگ اندیشه

شعاع نور، محراب افق را تا حنایی کرد

شیار زخم  شب بر پیکر ما خود نمایی کرد

چه رازی گفت پهنای حضور آفناب صبح

که شوق جلوه ی او را تن کوچه گدایی کرد

زخود بیگانه دردامی چنان برخویش می لرزد

پر پرواز آن مرغی که با لش نا رسایی کرد

غریب ذهن آیینه حریر نور برتن داشت

به هنگامی که رنگ گل زچشم ما جدایی کرد

به زنجیر گران بستی  پر وبال مرا ای عشق

شکست آهنگ اندیشه اگر فکر رهایی کرد

بلور برکه ی چشم کدامین اختر است این برق

که شب های تخیّل را چو حجم روشنایی کرد

صفیر بال پروازی ، تو آهنگ سر آغازی

دو مصرع بال اندیشه کجا فّرهمایی کرد

مخواه از فوج غم تا پا گذارد از دلم بیرون

که ا قلیم  دل ا فسرده را او کد خدایی کرد

                                      سروده  نا صر عرفا نیا ن

                                                      از مجموعه ی سر سبز غزل 82