آن وارثِ قبیله ی بیداری

آن شهسوارِ عرصه ی سالاری

یکروز میرسد که  زمین خسته است

یکروز میرسد ز رهِ یاری

آدینه ای که آینه آرد باز

آیینه ی خدای نما ،آری

روزی که روزگار نمی گردد

جز در شبان تیره به دشواری

روزی که روزگار پریشان است

گریان، زگرد بادِ جفا کاری

آن روز میرسد که به دست آرد

دلهای خستگان به پرستاری

با صد چمن نسیمِ بشارت بخش

با صد بهار ،شاهدِ بازاری

تا برکشد شکوهِ شکفتن را

تا بشکند خزان ستم کاری

تا شاخه ی کمال گل افشاند

تا دل بَرَد جمال ،به طراری

تا بلبلان به زمزمه بر گیرند

گلنغمه هایِ دلکَشِ افشاری

آیینه های فطرت انسان را

بر گیرد ازتباهی وزنگاری

روزی که یک نگاهِ دل انگیزش

بهتر که صد بهشت بدست آری

ای کاش تا کویرِ عطش می گشت

آن کوثرِ زلالِ خدا جاری

او راست انتظار زما افزون

زینهار تا که یار نیازاری

ایدل غنیمت است در این بستان

با باغبان وباغ،وفاداری

صبح از قنوت مرغ سحر پیداست

وقت است تا چراغ نگهداری

&&&&&&&&&&&&&&&&&&

پنجشنبه نیمه شعبان 91 شمسی/محمدی /کویر/