بسم الله...

امروز سالروز ربوده شدن سردار بزرگ حاج احمد متوسليان است. نشستم و غزلي گفتم تا اداي ديني باشد به اين شهيد عزيز و بزرگ. انشاالله که به زودي خبر برگشتنش را بشنويم و در آغوش بگيريمش...

و تقديم به سرباز خلف حاج احمد، حاج سعيد قاسمي

دل -اين ديوانه دل- عمريست با چشمان تر زنده است

تو با شوريدگي سرزنده، اين با دردسر زنده است

تو حتماً زنده اي، اين را يقين داريم ما اجساد

"تو" با "بايد" ولي "ما" با هزار "اما-اگر" زنده است

درست است، احمدي رفته است اما حيدري با ماست

پدر رفته است؛ اما نه! پدر در اين پسر زنده است

کسي بي تابي او را نمي فهمد، نمي داند

نمي داند که طوفان نيز در سير و سفر زنده است

اگر برگردي اي طوفان! چه خواهي گفت با ياران؟

چه خواهي گفت با آنکس که با تزوير و زر زنده است؟