در پیشِ پایِ آمدنت یک غزل شکست

یک سینه آه بر سرِ این کوچه گشته مست

یک،آسمان ماه برایت کشیده ام

نقشِ تو بر پرده ی دل آشیانه بست

این چایِ داغ طعمِ دلِ بی غشِ تو شد

یک شاخه گل هم بکشم از تو رویِ دست

این نارفیق سینه ی من می کشد هوار

عکسِ تو را دیده و او گشته بت پرست

گفتند که این آینه ها یادِگاری اند

آینه ی قلبِ مرا مهرِ تو شکست

باید تو را تا دلِ خود خط کشی کنم

تا بینمان خط بخورد هر چه بود و هست

نُک می زند بر سرِ دل مرغِ آرزو

در باغچه ی خاطره ام سیبِ تو نشست