به عشقت میکشم نقشی، به رنگِ خوبِ خوشبختی

میذارم سادگی ها رو، به جای واژه ی سختی

دوباره آسمون میشم، میبارم رو سر و گوشت

بگیر این قطره رو بازم، تو دستات توی آغوشت

بگیر آروم تر از بوسه، از این دلبسته تردیدو

که اونقد دوستت داره، که پرپر میشه دل بی تو

ببین با بودنت روزا، چقد شیرین و پر باره

شبا ماهم به عشقِ تو، مثِ خورشید بیداره

چه زیبا باورم کردی، تو تنها ماهِ این مردی