برای حرف هایمان ، زبان ،چه کم شده است

قلم و جوهر ه ی داستان .......چه کم شده است

غزل چرا نَفَسَش از شماره افتادَه ست؟

ببین سروده های شاعران، چه کم شده است

قناری از قفس ، از رنگ ِ زرد ، بیزار ا ست

و در نگاه ِ نجیبش ، جهان ،چه کم شده است

مدادِ رنگی  ِ این واژه ها ..... چه بی رنگند

نوک ِ تیز ِ مدادِ ارغوان     چه کم شده است

بیا به رَسم ِ کبوتر ، بیا به لَهجه ی بال

نگو که روشنای آسمان ، چه کم شده است

پرنده بودن و پرواز و پریدن ... باهم

نگو که عاشقی در این زمان ، چه کم شده است

در آسمان بنویس، بوسه های باران را

ننویس بوسه های بِینِمان  ، چه کم شده است

اکرم بهرامچی