شبیه برگ ِ خشکی رفته در گرداب ، می پیچید

و در رقص ِ غریب و ممتدی بی تاب ، می پیچید

و چون نیلوفری رقصان به دور شاخه ای لرزان

که تا عرش ِ بلند ِ نقره ی مهتاب..... می پیچید

پریشان از هجوم باد ِ پاییزی تَرَک خورده

چنان گلبرگِ خشکی در پس ِ سیلاب می پیچید

شقایق بود شاید، سایه ای از رنگ قرمز داشت

و از دردی به خود، درجستجوی خواب می پیچید

پلاکی بود و نقش ِ چفیه ای بر گردنی زخمی

و تصویری که در آئینه ی محراب ....می پیچید

به یاد ِ هشت فصل و هشت دریای خروشان موج

به سمت و سوی اقیانوسی از میناب می پیچید

اکرم بهرامچی