چشم تو باز شد و صاعقه آرام گرفت

پلک بر هم زدی و عشق سرانجام گرفت

عالِم از شیوه ی فرزانگی ات پند آموخت

شاعر از طرز سخن گفتن ات الهام گرفت

خرم آن باد که در موی تو پیچید و گذشت

خرم آن نغمه که از کوی تو پیغام گرفت

قلم ات حکم تبر داشت بر اندیشه ی کفر

مکتب ات عطر خوش سنگر اسلام گرفت

یک جهان با دمِ خورشید تو (روشن) شده است

گر چه تقدیر تو را از سرِ این بام گرفت

آنقدَر روی تن ات دشت شقایق رویید

که شفق از گل پیراهن تو وام گرفت

سال ها مرغ شهادت به هوایت پر زد