بهار آمد...

و من هنوز اعتیادم را ترک نکرده ام...

به بوسه های تو...

برایم بوسه بفرست... با نسیم... با باد... 

مرا در آغوش بگیر و آنقدر عاشقانه نوازشم کن...

که غرق شوم در التهاب دستهایت...

من ذوب شدن در آتش نگاهت را دوست دارم...

تو زیبا ترین تصّوری از زن برای من..

که هر شب واژه ی  عشق را لابلای صدای ظریف زنانه ات...

لطیف تر از همیشه گوش میکنم...

دلی دارم که جای خیلی بدی نیست...

برای یک استراحت کوتاه... اما طولانی...

  و اتاقی...

از جنس تپش های عاشقانه ی دلم...

رو به احساس بی نهایت تو...

فقط بیا...

آن هم شش دانگ به نام تو....

سالهاست بدون تو نفس نفس میزنم...

و به اندازه ی نفس کشیدنی...

دستهایت را به من بده...

تا یک عمر با نفسهای تو نفس بکشم...

سهیل ساسان