دوستان  فصل بهاراست وگل است 

        ازچه دور از چشم من آن سنبل است

در چمن گلها نقاب افکــــــــــنده اند  

       در دل من صد شهاب افکــــــنده اند

از چراغ لاله صحرا روشن اســــــت 

         بی رخ او آب در چشم من اســــت

لاله ها بوی جـــــــــــــنون می آورند 

         بوی عشق ووصل وخون می آورند

من گلی از جنس دل گـــــم کرده ام  

          مه رخی را زیر گِل گم کرده ام  

دور از آن مه بار هــــجران میکشم   

       یاد آن گل مــــی کشد بر آتشــــــــــــــــم

آتشم زد یاد  آن دلـــــــــــجوی مست  

       رشته ی اندیشه ام از هم گسست