آيه اشراق

نكـنـد جـام و قــدح رفــع خــمـارمن و تو

خــم پـر بــاده بود چـاره ي كار من و تو

ســرمه ي خاك در مـيـكده بر چشم كشيم

تا كه روشن بشـود ديــده ي تار من و تـو

جـام دل گـر تـهي از كبـر و منـيـت گردد

مــي شـود آيـنـه گـردان نگــارِ من و تــو

مـي نـهـــد دسـت ريـا دام بـلا در ره مـا

تـا كـنـد فــتـنـه ي بسيـار به كار من و تو

خشكد از آتــش كين شاخه ي پر ميوه ي ما

مي رود طــرفِ خـزان تـازه بهار من و تـو

شب پـرستـان سيـه فـكــر و خرافي مسلـك

در كميــن تــا كه بـر آرنــد دمــار من و تو

رغــم صـد حادثــه ما محـكم و پا برجا يـيـم

مي شـود آيــه ي اشــراق نـثــار من و تـو

بر حـذر باش از آن خـوش سخــن بد كردار

گــرچه خوش نقــش نشيـنـد به كنار من و تو

همچو زر خالص و بي غش بشويم ار تو ومن

دود وآتــش نــكنــد كسر، عــيــار من و تــو

فكــر ارباب ادب رونق شعر و سخــن است

كاين چنيــن دخــت غــزلها شده يار من و تو

مي بزن همچو "كريما" همه شب از خُم عشق

تــا كــه غــمــها نــربايــنـد قــرار مــن و تــو