با نگاهت شهر قلبم را چه ويران مي كني

ذهن موهاي مرا هر شب پريشان مي كني

اشك هايت شرح يك منظومه را دارد عزيز

بي جهت چشمان خود را باز پنهان مي كني

راه دريا از مسير چشم هايت مي رود

هر ره ِ صعب العبوري  را تو آسان مي كني

تا خرامان در خرامان مي روي بر دشت ها

اي غزالم ....هر پلنگي را هراسان مي كني

از طلوع چشم هايت مي تراود نور صبح

سر زمين ِ سيبري را هم خراسان مي كني

مجتبي اصغري فرزقي- مشهد

وبلاگ :  http://mo1351.blogfa.com/