در  بهار    بی   گل   و  پرنده    من

خسته ام   ز   هرچه    دید و   باز دید

کاشکی  نمی رسید  عید

***

گشتیم   همه   میکده ها   را  به  تامل

گویی   که   یکی  جرعه  نصیب  دل  ما  نیست

زان   باده   که   در  ساغر   ایام   جوانی ست

***

شاعری   در  دفتر  شعرش    نوشت

خوش  به  حال  آنکه  عاشق  جان  سپرد

در   قمار   عشق   هرکس  باخت    برد

***

دلم    را    با   غمت   همراه    کردم

از   آن  سرمست  و  خشنودم  که  کاری

به  راه   عاشقی    دلخواه   کردم

***

ای  نام  تو  و  یاد  توام   روحنواز

وقتی  که  بمیرم  و تو  آیی  به  نماز

من   خفته  تو  ایستاده ؟ این بی ادبی ست !