گره بند كفش تو كور است   ديدن پابرهنه ها سنگين
كفشهای مرا كجا بردی  رد پايم شدهست ننگ زمين

به فلك میكشی مرا هر روز  سهم شبهای من زمين خوردن
من درختم درخت سيب گلاب  جای تركه گلاب و سيب بچين

آلبوم را ورق بزن شايد  عكسها گريهات بيندازند
بغض در خندهی موناليزام  عكسهای مرا دوباره ببين

سر درآر از هجوم برف و بپر  كبكها شرم نفس پروازند
روزها میروند و میآيد  پس از اسفند باز فروردين

چادرم را بكش به روی سرم  تا نبينم چه بر سرم آمد
دختری مينياتوری بودم عكسهای مرا دوباره ببين