بگذار دريچه ي حيرت كلاغ ها باز بماند

من در سراب شعور مترسك ،

حجم احساس پاليز را

اندازه مي گيرم .

سوگند به غرور شكسته ي مترسك ،‌

هيچ فصلي ،‌

به غارتگري پائيز ،

به پيشواز زمستان نرفته است  .

بي خيال ،

بگذار زمستان از راه برسد .

من ، همچون برف ،‌

كه حرارت خورشيد را به آغوش مي كشد ،‌

صميميّت نگاهت را ،‌

در بر مي گيرم .

و احساس مي كنم ،

چيزي در من مي رويد .

ميداني كه ،

زمستان عطش كوير را فرو نمي نشاند .

تازه حالا فهميده ام كه ،

أَینََما تُوَلُّوْا فَثَمَّ وَجْهُ اللّه .