نکن گریه که شعرم بیقراره



ردیف و قافیه شعرم نداره



تمام زندگی را او ورق زد



گمانم امشب این شعرم بباره



دل



بارها گفته ام از این دل من کم بنویس



هر چه دارم بدل امّا غم عالم بنویس



قلم ای مونس و همراه دل دیوانه



من نگفتم به تو با چشم پر از نم بنویس ؟



زخمه



انقدر زخمه زدی تا که شکستی تارم



که شده گریه همه روزو همه شب کارم



دل دیوانه شناور شده در خون به قفس



چه کنم چاره ندارم همه دم بیمارم  

======================

خشت خشت دلم ازدردو فراق و غم توست  

تو نه انگار که اشک دلم از هر دم توست