شب و من و خیالِ تو نشسته ایم  رو  به  رو

کـــه از زلالِ  بودنـت مگــــر بگیـرم  آبـرو

چه می شود که من شوم کُمیل چشم هـای تو

و خطبـه  خطبـه  بشنوم  صـدای  پای آرزو

بگیردست خسته ی  غریب ِکوچه های شب

که  جز تو  یا علی  کسی  نیامده به جستجو

تــو در قنوتِ    حاجتم   بهـانه ی   اجابتی

به دشتِ  التماس من  بیا  و  چشمه ای بگو

چه واژه های  نـوبـری  ببـارد از گلوی تو

به ذهن های  تشنه ی تَرَک تَرَک ز چارسو

به گوش شاخه ام  بخوان به  لهجه ی بهاریت

هزار و یک روایت از دل شکسته  مو به  مو

سبـــد سبـــد گُلِ غزل  بچینم  از  کلام  تـو

نگاهِ  شـــاعـرانه ات  کشــانـَـدَم   به گفتگو