این بهار که بیاید...

به من نمی چسبد این فروردین

مادربزرگ ها که نباشند

عید مثل یک چای سرد شده است...

**

بگذار کسی نداند این دنیا

حکایتش چه بود و

خنده ی ماه

آتش کدام منظومه بود

بگذار

کسی نداند این دریا تمام

اشک گم شدگان بود.

**

برای جشن تولد گل 

گاهی

گل می خرد بهار

از  گلفروش.

**

بهار از کارت تبریک

 بیرون زد و رفت

با ماهی قرمزی که مرده بود

 از بوی رنگ چاپخانه

**

بهار پشت دری که هیچ وقت باز نمی شد

نوشت:

یا مقلب القلوب...

و غنچه ی در باز شد.

**

این باران که بیاید

این درخت ها که جوان شوند

این گل ها که به سن حرف زدن برسند

این ستاره ها که داماد شوند و

این ماه که به خانه بخت برود

این چشمه ها که کودک گم شده رود را پیدا کنند

این ابرها که سر بر بالش شان بگذارند و بخوابند

این بهار که بیاید

من گریه ام را در بقچه شعری خواهم بست

و رهسپار خدا خواهم شد

**

گنجشک می رود و

مار می رود و

میوه ها می روند

و من نمی فهمم

چرا تمام نمی شود

دعای دست درخت؟

**

این کوه ها

این ابرها و رودها و دریاها

پایان بهتری از ما دارند

حتی این بادها

شاعرانه تر از ما

رفتار می کنند

و زودتر از ما بخشیده می شوند

و این که رشک می برم

به شاعرانگی باران...